AKP iktidarı, giderler kalemi olarak gördüğü toplumun en geniş kesimini Çalışma, Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı çatısı
altına sıkıştırmış durumdadır. Yapılmakta olan bütçe görüşmelerinde ise, bu bakanlığa toplam bütçeden yaklaşık 8’de 1 pay ayırarak en yüksek bütçelerden biri olarak lanse etmekte ve bunun kabulünü istemektedir.

Bu bütçe içerisinde; ülkedeki üretimin tamamını gerçekleştiren ve ödediği peşin vergilerle bütçenin en önemli gelirini oluşturan İŞÇİLER ve ÜRETİCİLER yer almaktadır.

Bu bütçe içerisinde; toplumun yarısını oluşturan şiddete, mobbinge, tacize, tecavüze uğrayan ve çalışma hakkı fiilen elinden alınarak eve mahkum edilmek istenen KADINLAR yer almaktadır.

Bu bütçe içerisinde; milyonlarca ENGELLİ, ÇOCUK ve SOSYAL DESTEĞE İHTİYAÇ DUYAN TÜM BİREYLER yer almaktadır.

Bu kesimlerin her birine sosyal ve ekonomik politikaların üretilmesi gerekirken, bu kesimleri bir havuz misali tek çatı altında toplamayı da bu eksende bütçelendirmeyi de kabul etmek mümkün değildir.

Bugün, adı AİLE ÇALIŞMA VE SOSYAL HİZMETLER BAKANLIĞI konulan kurum tek kalemde Türkiye’nin en mağdur, ve neredeyse özel bakanlığa ihtiyaç duyan kesimlerini bir potada öğüterek kol kırılsın yen içinde kalsın mantığı ile bir gelecek hazırlamaktadır.

Bu bütçe içerisinde köyünden mahallesinden koparılarak şehrin çeperlerinde yaşamaya zorunlu bırakılan aileyi, taşeron şirketlerde güvencesiz, her gün yaşanan iş cinayetlerine kurban gidebilecek babayı, sosyal yalnızlığa itilmiş, güvencesiz anneyi, her an şiddete maruz kalıp hayatını kaybedecek bir kadını, istismara uğrayabilecek, okuluna giderken serviste unutularak ölüme terkedilebilecek çocuğu, yaşam alanı hızla daraltılan ve yoksulluğa mahkum edilen yaşlıyı, eve hapsedilen engelliyi ve sadece cinsel yönelimi farklı olduğu için yok sayılan insanı görebiliyor musunuz?

Biz göremiyoruz… Bu bakanlık sorun çözmez, sorun büyütür. Bütçesi de bu sorunlu büyümenin hormonu olacaktır.

08.11.2018

Sosyal Haklar Derneği